selfcare sunday

içimde kalan son enerjiyle makyaj pamuğuna yüz temizleme toniği dökerken, aklımdan özsaygı/özdeğer konseptinin geçmesini hesaplamamıştım. özdeğer diye bir kelime var mı, bunu bile bilmiyorum. eğer yoksa açıkçası bu beni şaşırtmazdı.

son birkaç gündür aklıma sık sık kendimize verdiğimiz, daha doğrusu vermediğimiz, değer geliyor. üzerine ne kadar çok düşünsem, sanki ağzına kadar dolu bir küvetin tıpasını açmışımcasına hazır ve oluk oluk akar bir şekilde daha çok düşünüyorum.

uyumadan önce makyajını temizlemek, seninle konuşmayı kesen kişinin ardından üzülmemek, yemek öncesi ilacını almak, iyi gelmeyeni fark etmek, belki de o son çikolatalı pasta dilimini yememek.

bize kendimize değer vermek hiç öğretilmemiş olabilir mi?

yıllar önce, nedenini bilmediğim bir şekilde iki arkadaşımla görüşmemeye başlamıştık. her şey çok pasif ve hesaplanmamış şekilde azalarak bitti ve ben günler, haftalar ve belki aylarca kendimi suçladım. yanlış bir şey mi söylemiştim? istemeden kırmış mıydım onları? ikisi halen birlikteydi ve arkada kalan bendim, öyleyse kabahat benim olmalıydı.
bir gün, muhtemelen tamamen alakasız bir şey yaparken, aklıma şu geldi: ben onlarla görüşmeyi istiyor muydum?
bu soru çok gecikmiş bir soruydu, çok geç gelmesi sebebiyle teselli amacıyla gelmediğinden emindim. bu soru ayrıca çok haklı ve kendime hiç sormadığım bir soruydu.

bir düşüncemi bitiremeden arkadan başka bir tanesi yetişiyordu: değerimizi başkalarının ölçmesine neden izin veriyorduk?

bu ne yazık ki özellikle kadınlarda da olsa, herkeste var.

bir öğrencinize, bir ekip üyenize, öğretmeniz gereken ancak bu sorumluluğunuzu atlamanız sebebiyle öğretmediğiniz bir şeyi bilmediği için kızamazsınız. ne yazık ki içinde bulunduğumuz toplum bize kendimize değer vermeyi öğretemedi.

kadınlar, erkekler bu yüzden karşılarındaki insanın kaç dakika içinde mesajlarına döndüğünün hesabıyla kendi değerlerine pay biçiyor.
insanlar bu yüzden o makyaj filtresine ihtiyaç duyuyor.
bu yüzden evde yalnızken hapşırdığında ağzını kapatma gereği duymuyorsun.

peki bunu sonradan öğrenebilir, kendi kendimize öğretebilir miyiz?
bilemiyorum. şimdilik makyajla uyumamayı bir başlangıç olarak görüyorum.