selfcare sunday
içimde kalan son enerjiyle makyaj pamuğuna yüz temizleme toniği dökerken, aklımdan özsaygı/özdeğer konseptinin geçmesini hesaplamamıştım. özdeğer diye bir kelime var mı, bunu bile bilmiyorum. eğer yoksa açıkçası bu beni şaşırtmazdı. son birkaç gündür aklıma sık sık kendimize verdiğimiz, daha doğrusu vermediğimiz, değer geliyor. üzerine ne kadar çok düşünsem, sanki ağzına kadar dolu bir küvetin tıpasını açmışımcasına hazır ve oluk oluk akar bir şekilde daha çok düşünüyorum. uyumadan önce makyajını temizlemek, seninle konuşmayı kesen kişinin ardından üzülmemek, yemek öncesi ilacını almak, iyi gelmeyeni fark etmek, belki de o son çikolatalı pasta dilimini yememek. bize kendimize değer vermek hiç öğretilmemiş olabilir mi? yıllar önce, nedenini bilmediğim bir şekilde iki arkadaşımla görüşmemeye başlamıştık. her şey çok pasif ve hesaplanmamış şekilde azalarak bitti ve ben günler, haftalar ve belki aylarca kendimi suçladım. yanlış bir şey mi söylemiştim? istemeden kırmış mıydım onları? ikisi ...