needles in my eyes

bazen insanlar 180 derece dönmek yerine yanlışlıkla 360 derece dönmek diyorlar. ben ise gerçekten 360 derece döndüm ve evet, yanlışlıkla söylemiyorum, çünkü olduğum yerdeyim. kendime bir ev arıyorum ancak dediğim gibi şu aşamada yalnızca daireler çiziyorum, zira... ev yok. bir süre daha daireleri anca çizerim diye korkuyorum. anın heyecanıyla, ki heyecan benim oksijenim, suyum, kahvem, bir nevi yakıtımdır, evi bulmadan önce eşya alma gafletinde bulundum. şu an 6'lı viski setim ve yeni yorganım bana bakıyor, alay ediyorlar gibime geliyor. en azından sıcak tutar. ben de kırıldım açıkçası. neyse, sabır antrenmanı yapıyorum diyelim. oysa ki bir ev bulmuştum. onun içinde ilk kahvemi demlediğimi hatta kar yağdığını bile hayal etmiştim. hayal gücüm abartmadıysa kar yağdığında sokak çok güzel gözüküyordu. öte yandan kar yağdığında her şey olduğundan daha güzel gözüküyor, değil mi?

bunun üzerinde çok döndük, sonuç alamadık mı? iyi not almışım. decir de diyememişim.

  tiramisu siparişi verirken garson yanımızdan ayrıldıktan sonra "umarım üstünde kar deseni olanı getirir" demiştim. garson beni duydu mu yoksa sıradaki desen kar mıydı bilmiyorum ama önüme kar desenli tatlı geldi. kar yağmadan geçen soğuk günler boşa gitmiş gibi geliyor. beni aşağı çekiyormuş şakası yapacaktım ama vazgeçtim.